Przy ujściu Nysy, z inicjatywy gen. Schwerina rozpoczęto budowę wielkiego drewniano-ziemnego fortu. Decyzje o budowie podjęto 30 XI 1741, czyli zaraz po zdobycia Śląska przez króla pruskiego Fryderyka II. Budowę rozpoczęto w r. 1743, wg planów Holendra Walrave. Największy fort był niemal ukończony, gdy prace przerwała II wojna śląska w 1744 r. Po podpisaniu pokoju w 1745 r. zrezygnowano z dalszych prac.
Plany zakładały budowę trzech fortów: jeden na prawym brzegu Odry, dwa na lewym - po obu stronach Nysy. Największy, ten który niemal zbudowano, znajdował się w widłach rzek, czyli wówczas na prawo od Nysy. Poszukiwacze śladów fortu muszą jednak wziąć pod uwagę, że koryto Nysy obecnie jest przesunięte kilkaset metrów na wschód, stało się to w czasie regulacji Odry w XIX wieku. A więc ślady fortu mogą się znajdować jedynie na lewym brzegu Nysy, część fortu zajęło nowe koryto rzeki. Tak przynajmniej wynika z zachowanych projektów, bowiem po II wojnie nikt nie zajął się próbą lokalizacji obiektu.

Po starym korycie Nysy pozostały obecnie ciekawe starorzecza wypełnione wodą, oaza dla ptactwa i piękne tereny dla wędkarzy. Ze starorzeczem Kirchlache związana jest legenda o zatopionym kościele.